Eerste weekje vrijwilligerswerk

Sanibonani!

Zoals jullie zien gaat het onwijs goed met mijn siSwati lessen. Verder dan dit en bedankt en ja kom ik helaas niet echt. Hoewel vandaag een paar handige woorden geleerd voor het vrijwilligerswerk met de kinderen. Stop (Mani), Lalela (listen), Thula (quiet) en hlala phasi (sit down), behoorlijke essentiele woorden op dit moment.

Anyway terug naar waar ik gebleven was, want toen kende ik deze woorden nog niet of beter gezegd ik had ze nog niet echt onthouden.

De eerste dag was een dag vol nieuwe indrukken en ervaringen. En aan het eind van de dag vroegen we de lerares wat we de volgende dag zouden gaan doen. We zouden het alphabet verder gaan oefenen. Voor de oudere kinderen betekende dit de letters A tm F naschrijven en voor de jongere betekende dit de letters overtrekken.

Op de een of andere manier eindigde dit erin dat wij 40 vellen papier moesten schrijven. De eerste 15 waren makkelijk, op elke lijn schreef je 1 keer A tm F en daarna hield je ruimte over zodat zij het na konden schrijven. Voor de jongere kinderen betekende dit echter, 1 keer voluit de letter schrijven en de rest van de regel vullen met de letter in stipjes, zodat zij door middel van het verbinden van de puntjes de letter zouden krijgen. Beetje zoals die puzzels die we vroeger hadden, van stipje 1 naar 2 enzovoorts. Helaas mochten we dit 25 keer maken, dus redelijk time consuming.

Toen wij de volgende dag binnenkwamen vertelde de lerares dat wij die dag les gingen geven.. Redelijk onverwacht en redelijk lastig aangezien ik geen woord had onthouden van mijn eerste siSwati les behalve yebo (wat ja betekent en dus niet echt het handigste woord is om constant te gebruiken). Anyway we gingen aan de slag met de dagen van de week, de maanden van het jaar en de getallen tm 20.

Daarna presenteerden we vol trots ons werk van de avond ervoor en gingen we met de kids aan de slag.Al snel bleek uiteraard dat de jongere kinderen (3 jaar) niet echt begrepen hadden dat je iets met die puntjes moest doen. Het was uiteraard veel leuker om gewoon in het wilde weg op het papier te gaan tekenen.

Goed leermoment voor de dag erna, de jongere kinderen moesten iets eenvoudigers krijgen.

Die dinsdagmiddag brachten we een bezoek aan een nabijgelegen ziekenhuis. We zouden daar met alle vrijwilligers de kinderafdeling voor een paar uur komen opvrolijken. Heftig, is het eerste woord wat me te binnen schiet als ik die middag moet beschrijven. Ten eerste zijn de omstandigheden daar heel anders dan wat wij gewend zijn. De kinderen liggen op relatief grote slaapzalen en ramen en deuren staan wagenwijd open, dus insecten kunnen er in- en uitvliegen. Steriel is het zeker niet. Op een gegeven moment vonden we in een kastje naast een ongebruikt bed een bord met oud eten.. Heel erg wennen dus...
Maar wat een onwijs gaaf gevoel gaf het om een lach op het gezicht van een kindje te kunnen krijgen. Met ballonnen, stickers en bellenblaas (ja dat is daar toegestaan) kom je een heel eind.
Zelfs ouders zag je opfleuren vanwege het feit dat hun kind zich even niet ziek voelde.

De volgende ochtend gingen we weer naar onze NCP waar onze kinderen (moet je horen, ik zeg al onze) ons al tegemoet kwamen rennen. Hartverwarmend gevoel om tientallen armpjes om je heen te voelen op het moment dat je het hek doorkomt. Oh en we gingen de kindjes de kabouter plop dans leren, zo schattig.

's Middags hadden we een meeting met onze project leider, waarin we alles met betrekking tot ons vrijwilligerswerk konden bespreken. Hier het een en ander in besproken. Dit kon echt van alles zijn, het was echt een uurtje waarin we ons hart konden luchten.

Daarna moesten we naar het kantoor van All Out Africa, omdat we dat weekend een weekendje weg zouden gaan. In het zonnetje onder het genot van een biertje vertelde Wawa hoe ons weekend eruit zou zien.
Terug at de lodge werd dat ene biertje er veel meer en eindigde de avond in een bizarre poolparty. Fantastisch!!

Volgende dag weer een dag op het schooltje, we waren allemaal redelijk moe door de dag ervoor, maar gelukkig warden we gered door de sportvrijwilligers. Zij kwamen langs samen met de twee sportleraren en samen hebben we de hele dag spelletjes gespeeld en vooral de kinderen hebben genoten.

In de middag gingen we naar een lokaal marktje. Fezi vertelde ons dat we hier moesten afdingen, omdat we sowieso afgezet zouden worden. Okee, weer een nieuw avontuur. Lianne en ik liepen samen een beetje rond en vonden een paar hele mooie schilderingen op batik. Iedere schildering kostte 20 Rand (minder dan 2 euro dus) en we hebben het voor elkaar gekregen om 2 schilderingen voor 25 Rand te kopen. Ik weet het.. heel billig. Bovendien had ik twee armbajdes gekocht voor 8 rand ipv voor 10 Rand, voelde me echt onwijs schuldig toen ik aan het afdingen was..

Na het marktje warden we afgezet bij the Gables, shopping center hier met de supermarkt. Op het terras neergeploft en lekker cocktails of biertjes gedronken, genieten. Het woord genieten omvat eigenlijk alles wat we doen hier!

Vrijdag de 13e, maar ook de vrijdag van de grote Valentine party hier in House on Fire. Eerst nog een ochtendje met de kids en in de middag gingen we naar een weeshuis.

Weer een heftige ervaring, het weeshuis zelf en dan voornamelijk de sanitaire voorzieninen zagen er goed uit. Rond etenstijd werd er niet alleen eten bereidt voor de kinderen die in het weeshuis wonen, maar ook voor de kinderen uit de buurt, waarvan de ouders niet in staat waren om hun te voeden. Ik denk dat we die avond wel 120 kinderen te eten hebben gegeven. Een hele heftige ervaring om dit zo mee te maken, maar wat gaf het ook een voldoening om een glimlach op al die gezichtjes te zien na het eten.

Terug in de lodge was het tijd voor een biertje en al snel verdween iedereen in de douche om zich klaar te maken voor de avond. Om Rebecca te citeren: WOW everybody looks so different now. Normally we all look like homeless persons and now everyone is wearing make up and all pretty... Ze wist even niet zo snel hoe ze het anders moest omschrijven dan homeless, en bedankt.

De avond was fantastisch, de locatie geweldig. Geen dak, verschillende barren en balkons en binnentuinen. Feest om nooit te vergeten!!

Volgende dag vertrokken we op ons weekendje weg; op naar Malolotja Nature Reserve. We zouden daar slapen in schattige cottages met heerlijke bedden was ons verteld (en hier was geen woord van gelogen). De zaterdag hebben we rondgereden in het reservaat en genoten van de omgeving en een heerlijke braai. Zondag gingen we ziplinen, waaaaanzinnig!! Boven de boven van platform naar platform sliden en genieten van de natuur. Daarna bezochten we nog de oudste mijn ter wereld en een chocolade shop. Voor het eerst sinds weken weer chocola, loved it!!!

Maandag stond niet in het teken van vrijwilligerswerk, maar moesten we naar de ambassade om ons visum voor Mozambique te regelen. Wanttttt zondag vertrekken we voor een week richting Mozambique; zon, zee, strand en cocktails. Wat wil een mens nog meer?

Anyway de ambassade is een grap, het is een klein huisje, met een loket. Pasfoto moesten we buiten laten maken tegen een muur en de foto werd geprint met een apparaatje dat zijn stroom haalde uit de motorkap van een auto. Bovendien ben je je paspoort voor een paar dagen kwijt, dus even afwachten wanneer we die terug gaan krijgen.

Daarna een cultural village bezocht, waar we te zien kregen hoe men vroeger leefde. De tour werd afgesloten met traditionele dans, waar ook wij aan deel moesten nemen (foto's volgen haha).

's Middags een presentatie over Mozambique, we verblijven in Tofo in een lodge op het strand. Op 2 dagen hebben we een activiteit, de andere momenten zijn we vrij om te doen wat we zelf willen. Ik kan oprecht niet wachten, wordt echt genieten genieten en genieten!!!!

Vandaag een rustig en leuk dagje gehad met de kinderen. Heel veel spelletjes gedaan. Als het goed is gaan we donderdag met de kids zwemmen! Heel veel zin in!

Inmiddels gaat de muziek hier harder en klinkt het alsof ik een goed feestje aan het missen ben, dus ik ga er snel vandoor!!

Usale Kahle!!

xxxxxxxx